ผู้เข้าร่วมปฏิบัติการฉุกเฉินทั่วแคว้นเอมีเลีย-โรมัญญาประกอบด้วยทรัพยากรบุคคลจากหน่วยงานต่าง ๆ เช่น หน่วยคุ้มครองพลเรือนอิตาลี[22][42] กาชาดอิตาลี[43][44] ตลอดจนกองกำลังทหารและตำรวจต่าง ๆ ซึ่งรวมถึงกองทัพบก กองทัพเรือ กองทัพอากาศ และ การาบีนีเอรี[45][ต้องการอ้างอิง] เอเนล บริษัทพลังงานของรัฐ ได้จัดตั้งทีมงานที่จะร่วมมือกับหน่วยงานท้องถิ่นในการซ่อมแซมและฟื้นฟูระบบจ่ายไฟฟ้าที่เสียหายจากน้ำท่วม[46][47] มัตเตโอ เลโปเร นายกเทศมนตรีเมืองโบโลญญา แชร์กูเกิลฟอร์มสาธารณะทางสื่อสังคมโดยมุ่งเป้าไปที่อาสาสมัครพลเรือนทุกคนที่ต้องการมีส่วนร่วมในปฏิบัติการเหล่านี้[43][44] ผู้เล่นและเจ้าหน้าที่ของสโมสรฟุตบอลเชเซนาอาสาช่วยเหลือประชาชนในหลายพื้นที่ของเมืองซึ่งได้รับผลกระทบโดยตรงจากอุทกภัย[48][49]

เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 สภาแคว้นเอมีเลีย-โรมัญญาได้เปิดบัญชีธนาคารสาธารณะอย่างเป็นทางการเพื่อระดมทุนสำหรับเหตุฉุกเฉินจากทั่วประเทศอิตาลี (ผ่านรหัสไอแบน) และจากต่างประเทศ (ผ่านสวิฟต์)[43][44][50] ผู้บริจาคให้แก่บัญชีการกุศลนี้มีสโมสรฟุตบอลอาชีพอย่างโบโลญญา[51][52] เกรโมเนเซ[51][53] ปาร์มา[51][54] และโมเดนาเป็นต้น[55] กาชาดอิตาลี[43][44] และหน่วยงานท้องถิ่นหลายแห่ง (เช่น สภาเมืองโมเดนา[43] ฟาเอนซา[43] อีโมลา[43] และฟอร์ลิ)[44] ยังจัดการรณรงค์ระดมทุนเพื่อการกุศล ส่วนมูลนิธิกระจกอิตาลีซึ่งเป็นองค์การนอกภาครัฐที่สังกัดกลุ่มสื่อเกดี[43][44] และมอนริฟ[43][56] ได้ริเริ่มการรณรงค์อื่น ๆ ขนานกันไป